önce kondurmak istemezsin kendine içinden "yanımda ama ben göremiyorum" dersin "şurdaki tezgahta ki değil mi. hayır değilmiş." sonra o heyecan bir anda korkuya bırakır kendini korkuda çığlıklara... öle bir bağırırsın ki sanırsın etinden et koparıyorlar. sonra annen gelir bulur seni. geçer. çocukluk işte..
