peki alınız sizin
daha istemiyorum
bu el, bu ayak
bu duyu bu düşünce
sizin..
daha istemiyorum.
dallarda, göklerde ,sularda
açılarım bir denklemle uykusuz,
belki anlarlar beni
sevindirirler, umdururlar ama
sizin,
daha istemiyorum.
ta çocukluğumdan beri
yanım sıra yürüyen
sevince, acıkınca
konuşunca yazınca duyduğum şey,
sizin.
daha istemiyorum.
gece koyu karanlıklar büyür,
alır tasalarımı yollarda
alır güzelliğimi dağlardan
peki sizin, bu doldurduğum boşluk,
sizin,.
daha istemiyorum.
hepsi taş, toprak ,orman deniz
ışıksızlığını yaşadığım varlık
yokluğunda ağrıdığım ölüler,
hepsi hepsi
sizin.
daha istemiyorum. *
