can yakan, iç parçalayan bi hadisedir efenim.
fazla acıkmanın getirdiği acelecilikle şeytanın olaya parmak atmasıdır hadise.. o canım et düşmüştür bi kere ve annenin taa küçüklükten kafaya kazımış olduğu "yere düşen şey alınmaz" düsturuyla alınamaz, çöpe gidecek olduğunu bildiğin güzelim et parçasına bakakalınır.
iştahla yenen yemek de yerini hazin bir üzüntüyle homurdanarak yemeye bırakır. **
