ne olur sanki bu sabah derin bir huzura uyansam...
kaygılarım, korkularım başını alıp gitmiş olsa gecenin karanlığında...
geri dönmeyi unutsa endişelerim!
ve ne olur sanki bu sabah evimin pencereleri açsa beni aydınlığa...
hayal, değil mi hepsi? biliyorum, boş bir sevda benimkisi.
her sabah yeni dertlerin doğum çığlıklarıyla uyanmak kaderim.
ve her sabah pencereyi mutsuzluğa açmak zorunda kederli ellerim...
biliyorum... boş bir sevda benimkisi.
