gözlerimin önünde annem ile babam oynaşıyor. bunu yadırgamam normal, çünkü aile reisine saygı ve bunun getirileriyle büyüdük biz; babam anneme sevgi sözcükleri dahi söylemezdi bizim yanımızda. neyse başka bir şey anlatacam zaten.
annem babamın yanına oturdu, birkaç kur yaptıktan sonra telefonunun kamerasını açıp fotoğraf çekmeye başladı. önce kendini çekti, böyle emolar gibi telefonu havaya kaldırıp. bir kaç poz sonra babamın omzuna başını koydu ve yine aynı şekilde fotoğraf çekmeye başladı. birlikte telefonun kamerasına bakıp -yani yukarıya- gülüşmeler eşliğinde fotoğraf çektiler. ben onları izlerken "durun siz emo değilsiniz" diye bağırmak istedim ama gülmekten de kendimi alamadım. durum vahim aslında, 55 inden sonra emo tarzında fotoğraf çeken ailem var. ya da eğlenceli bu bee, aynı şekilde bakıyoruz hayata, var mı ulan dahası...
