Mehmet hocanın sıkıcı dersleri sayesinde karikatür yeteneğim gelişti. Derslerde çizdim de çizdim. Aynı zamanda küfretme defterimin en nadide eserlerini yine onun derslerinde kaleme aldım. Kendisine küfrettiğimden değil yanlış anlaşılmasın, içimdeki küfretme potansiyelini ortaya çıkarıp beni isyankar yapan bi yanı olduğundan. Onun sayesinde sınavlara çalışma şevkim kalmadı, ben de yine onun dersi hariç çok kasmadan geçilebileceğini farkettim çalışmaktan vazgeçtim. içimdeki okuyup adam olma isteğinin içine sıçtığı için, ne kadar boktan işe yaramaz bir bölümde okuduğumu anlamamı sağladığı için ve bölümümden- dolayısıyla mesleğimden- nefret etmeme sebep olduğu için 4 yıllık öğrencilik hayatımda sanırım en çok şeyi kendisinden öğrendim. Bu sene 3.ye aldığım dersini verebilirsem mezun olucam. Fakültemizin bazı diğer hocalarının da beni dersten soğutmakta başarıları mevcuttur fakat oscar goes to mehmet hoca...
Okulumun kurum olarak ne kadar boktan, adi, işe yaramaz bir yer olduğunu öğrendim. Staj zorunluluğu olmadığından staj yapamadığımız, 2. eğitim olduğumuz için hazırlık okuyamadığımız, basketbol sahası büyüklüğündeki sınıflarda 3-5 kalorifer peteği oluşundan sınıfta it gibi titreyerek ders dinlemek zorunda kaldığımız, yemekhanenin sadece gündüzcülere hizmet verişinden yemek hizmetinden faydalanamadığımız bir kurmmuş burası bunu öğrendim. ÖSS kitapçığında yazmıyordu tabi bunlar, bilemedim.
Bursanın ne kadar boktan bir yer olduğunu öğrendim sonra. insanlarının ne kadar yobaz ama bir o kadar da şerefsiz olduğunu öğrendim. Geceleri sokakta kız başıma gezmemem gerektiğini, kolumun bacağımın kopabileceğini öğrendim. saat 12'den sonra dışarıda kalırsam tüm ulaşım araçlarının balkabağına dönüşeceğini öğrendim.
Çarpık bir sistemden öğrenebildiğim kadar çok öğrendim kısacası. Bol bol film seyrettim, gezdim gördüm eğlendim. içmeyi iyi öğrendim. Hayatın tadını aldım her ne kadar engellemeye çalışsalar da, büyüdüm bir de tüm bu çarpıklarla. Güvenmeyi öğrendim, bir de güvenmemeyi.
