genelde erkek çocuklarına karşı gösteremez babalar sevgilerini. içten büyük bir sevgileri vardır size karşı fakat, bunu sergileme biçimleri farklıdır. sarılmaz, öpmez, sen uyurken gelip saçını okşar "eşşoğlu eşşek" der ve gider... sizinle aynı siyasi görüşü paylaşmamasına ve sizin okuduğunuz gazetedeki tüm yazarlara nefret beslemesine rağmen; haftasonları sizin gazetenizide alır, gelir... en azından ben babamın beni sevdiğini hep böyle anlamıştım.
aslında ben bunu hep anlayışla karşıladım. anlayışımın ilk sebebi babam balık burcu... diğer sebep ise babam 6 yaşındayken, 60 küsür yaşındaki babasını kaybetmiş. adam ne babalık görmüş ki, bana sergilesin...
annenize gidip şaka yapabilirsiniz, hafif kaba konuşabilirsiniz, yanağını sıkabilirsiniz, dalga geçebilirsiniz. çünkü o bunları kaldırır, lâkin baba böyle tölere edici duygulara sahip değildir. zaten böyle sürekli sırıtan, kırım kırım kırılan bir babam olsa onu hiç sevmezdim, saygı gösteremezdim.
anne ile baba tartışırken hep anne'ye "tamam anne, yeter anne, sus anne" diyebilirsiniz; bunun nedeni kızım sana söylüyorum, gelinim sen anla olayıdır. babaya sıkıyorsa "tamam, yeter baba" diyiver... bir ters bakışı yeter, tırıs tırıs kaçmanıza...
korku saygıyı getiriyor türk ailelerinde. babamdan çok korkarım, vurmaz etmez ama yapabilitesi var sonuçta. önlem almak gerek doğal olarak... bir kere evin içinde peşimden koşmuştu babam, misafir odasına kaçtım hemen. yemek masasının etrafında o koşuyor, ben koşuyorum. sonra birden durdum babam yorulmasın diye, tokat yemeyi kabullenmiştim. babam bunu anladı nasıl olduysa, hiç tepki göstermeden gitti... yerden yere vursa daha iyiydi...
bende arada babama sevgimi belli etmeye çalışıyorum tabi... ne bileyim haftasonları hiç sevmeme rağmen western filmleri açıyorum veya belgesel kanallarını izliyorum zorla... anlaşıp gidiyoruz işte... şükür... savulun kovboylar, dışın dışın*
