hayden herrera nın frida kahlo biyografisinden uyarlanmış iki oscarlı bağımsız film.
aslında bu filmle ile ilk münasebetim, lisedeki resim dersinde çağına göre oldukça cesur resim öğretmenimizin sınıfta izletmesi ve sürrealizmden falan bahsetmesiyle olmuştu.
pera müzesindeki sergi sağolsun frida kahlo nun ayağıma kadar gelmesiyle kendisi hakkında bildiklerimi şöyle bir yoklama ihtiyacı duydum. mamafih 15 yaş, ergenlik gibi sebeplerden olsa gerek, bende kalan tek izlenim filmde sevişildiği olmuş. Akli melekelerimin hormonların işgalinden kurtulduğu şu dönemde tekrar izledikten sonra yapacağım yorum ise, frida nın tablo gibi bir film olduğu. renkler sizi filmin ilk saniyesinde başka bir düyaya ışınlıyor - ki sıradan bir filmde en az bir kaç dakika gereklidir bunun için. tablolarla gerçek yaşam arasındaki geçişle büyülüyor ve sonuçta bir kadının aşk hikayesini değil, yalnızca bir kadını ve acısın anlatan bir öykü izliyorsunuz. troçkinin frida ya söylediği bir cümle belki de onun sanatını ve hayatını özetliyor: insan acılarını çekerken yalnızdır.
