hayat bizi birbirimizden ne kadar çok uzağa atmış olursa olsun,
çaresizlik hissiyatımın pan zehiridir ellerinde yüzüme dokunuşun.
sana en son ne zaman "seni seviyorum" cümlesini kurduğumu hatırlamasamda
her gün karanlığı yarıp geçen güneşin ilk ışıkları kadar seviyorum seni
varoluş çabalarımın hepsinde senin adın var.
sığınabileceğim tek limansın,
ve iyiki varsın ve var olmakta ısrarcısın.
