tepe üstü kör kuyulara atmışlardı hani beni
kuyular kör, kuytular tenha boğukluklardı
üzerime abanmış ruhsuz karabasanlar vardı
sessiz çığlıklarıma su döküp, beni boğarlardı
sana ulaşmaya giden mesafeler vardı hani
çıkmaz sokaklarında kaybolup ta korktuğum
her çıkmaz sokak sana çıkıyordu oysa
sen de bir yerlerden çıksaydın ya karşıma
eşsiz cennetlerimin kanatsız meleğisin sen
insafsız cehennemlerde yanmış olsam da
bu gece de varlığın kapladı ruhumu sonsuzlukta
sana ait bir çift göz, sulandı yine yollarında
