sabah sabah eserekli gibi facebook hesabı kapatılmış ve kendine yeni bir hesap almış arkadaşı bulmaya çalışmakla başlar her şey.
isim girince çok dındırık bir sayfa göze çarpar.
nasıl bir dürtüyse artık; kadınların kıyafetlerine bakma, gelini süzme, damada puan verme vs, huşu içinde fotoğraflar arasında gezinmeye başladım. zaten içerik herkese açık ibaresi ışıklı tabela gibi gözüme parlamıştı.
kına gecesi nerede yahu diye söyleniyorum. omzumda bir el, sevgili patronumun potur potur parmak uçları omzumda kendisine yer edinmiş.
nasıl farketmemişim geldiğini hezayanı içinde, facebook falsosuna bakıyorum. hani müzik falan dinlesem bir şey diyeceğimde yedi yabancı elalemin düğün kına fotoğraflarını inceliyorum.
birden ağlamaklı bir sesle,
+ kuzenimin düğünü oldu gidemedim, fotoğraflarına bakıyordum beş dakika sigara molamda deyiveriyorum.
patronum çok ilgili, demek kuzenin evlendi diyerek benimle fotoğraflara bakmaya başlıyor;
- şu çiçekli elbiseli kız kim?
+ başka bir kuzenim
- hiç benzemiyorsunuz . bide bu kız erkek tarafına daha yakın gibi!!! *
+ ee biz erkek tarafıyız zaten. *
zaman geçmekte biz birlikte ömrümde ilk defa gördüğüm kişilerin resimlerine bakmakta ve külliyen yalan aile hikayeleri uydurmaktayım.
patronum bombayı patlatana kadar artık onları kendimin bir ailesi bir kardeşi bir kuzeni gibi hissetmiş,içimdeki samimi duygularla düğüne bağlanmıştım.
taki patronum beni uyandırana kadar,
- ben sana bişey söyliyim mi, sen evlatlık olabilirsin.
+ yok artık!
- vallahi araştır bunu bence, tüyün benzemiyor senin bu insanlara, maşşallah çok güzel bakımlı alımlı bir ailen varmış.
+ !!!!!
