söylenecek her söz fazlalıktır, sanırım en çok böyle bir durumda sükut altın değerinde olur.
gitmek istemesi, hatta bunu ima etmesi yetmiştir zaten, alacak-verecek yok. borç yok.
sevmek için sevilmeye muhtaçsan, duygularını irdelemeyi salık veririm sana, zira bir terslik vardır hissettiklerinde.
sevgin; iyilik gördüğünde coğalmamalı, kötülük; gördügünde de azalmamalı, çıkarsız ve nedensiz olmalı. amaç tektir, o da sevmektir..
bakıyorum da sözlük yazarları, "defolsun, canı cehenneme" ve benzeri tarzda yazılar yazmışlar.
zamanında, sevdiğin, ölüp bittiğin, elini tuttuğun insanı o gitmeyi tercih ettiğinde de kollamasını bilmelisin, saygını yitirmemelisin, en başta da kendine. göğüsünü gere gere, "gidebilir, canı sağ olsun, ben onu sevdim, güzel anılarım oldu", diyebilme yürekliliğini göstermelisin. aksi takdirde hakikaten gülünç oluyorsunuz. geçmişe hürmet edin.
