Biliyorsun ya sevgili sevgi kelimelerini içimde yaşarım ben , öle birşey seni yaşamak !
Hani ergenlik dönemlerinde rüyalar görürsün , bağırmak istersin bağıramazsın , koşmak istersin koşamazsın
bir şey seni hapsetmiştir , yapamassın ,işte öle birşeydi seni yaşamak , hissetmek, ,görmek, deli gibi aşık olmak
Kötü yanı ise aşkın acemiliğiyle bunu yaşamak , bu sevgi yoğunluğunun karşısında neler oluyor diye bilememek , cahilleşmek bir nevi ilkçağdan geriye...
insan sevince neyin doğru olduğunu unuturmuş ya benim ki de o hesap sanırım sevgili.
Affet bağışla nerden bilebilirdim , aşkın beni bir anda esir alacağını ?, nerden bilebilirdim , ömrümde bir kadın için
gözyaşları içinde kalacağımı? , nerden bilebilirdim soğuk kış günü evine bıraktığım sevgilinin dönüş yolunun ilkbahar gibi olacağını ?
bilmiyordum , görmemiştim , hissetmemiştim daha önce hiç kimsede.
Bize çocukluğumuzdan beri '' erkek adam ağlamaz ,sevgi küçüklüktür, sevince üzülürsün ve güçsüz gözükürsün''
diye öğretmemişlermiydi? , şimdi ne oldu sevgili ? istanbul'un 8 şiddetindeki bir depreme hazırlıksız yakalanması gibi aşk'a hazırlıksız yakalandın beni.
Tüm hallerim , tüm acemiliğim bundan olsa gerek ! Korkum bundan olsa gerek!
istanbul'u yıkacak fay hattınında korkusu bundan olsa gerek !
