eskişehir doğup büyüdüğüm ya da akrabalarım olduğu için sık sık gittiğim bir şehir değil. bursa-ankara yolculuklarında içinden geçmişliğim ve otogarında 5 dakikalık beklemelerim var sadece. ama sürekli içinden geçip hiç bulunmadığım bu şehrin futbol takımını yani es-es in maçlarını kendi doğup büyüdüğüm şehrin maçlarından çok daha fazla merak ediyorum. futbolun hızla endüstrileştiği bir dönemde eskişehirspor'u takip etmek hala romantik futbolseverlerin ritüeli sanki benim için. futbolu sadece seyretmeyen, geçmişine, sosyolojisine, edebiyatına da ilgi duyan romantik futbolseverlerin bugünkü bir numaralı özlemi es-es i ait olduğu yerde yani süper ligde görmek. 60 'ların sonunda ve 70'lerin başlarındaki abdullah gegiç'in müthiş takımını, -bugün anadolu üniversitesinde iktisat dersleri veren kaptan fethi'yi (heper), güvercin nuri'yi amigo orhan'ı- hatırlamak her romantik futbolseverin vefa borcu galiba. oligarşik büyük takımlardan birine kalbini vermiş ama kalbinin futbol haritasında bursaspor'a da yer açmış biri olarak bursaspor-eskişehirspor rekabetini artık tozlu raflarda değil canlı canlı görmek istiyorum. orta yaşlı bir bursaspor taraftarıyla bursa atatürk stadının girişinde maça girmek için beklerken duvardaki küfürlü bir ibare içeren es-es yazısını görüp nasıl iç geçirdiğine şahit olmuştum.bir zamanlar belkide en büyük rakipleri olan takımı ve o görkemli 70'lerin eskişehir'ini yanındaki genç çocuklara anlatmaya çalıştı. gençler amcayı pek dinlemediler ama rakibine değer veren ve rakibini özleyen bir futbol seyircisi gördüğüm için çok sevindim o gün. bursa- eskişehir rekabeti hakkında o günden sonra her geçen gün yeni bir şeyler öğrendim ve o orta yaşlı adamın içli sesinden sonraki her gün birinci ligdeki bir bursaspor- eskişehirspor maçının hayalini kuruyorum ve bunun için merakla takip ediyorum es-es i. eminim o orta yaşlı amca da o gün geldiğinde o statda olacak belki görürüm yeniden kimbilir.
