Arabada şöför koltuğunda oturduğunu bildiğimizde hissettiğimiz güvendi. Akşamları kapıdan içeriye yorgun giren, evin neşesi. Ezberden çevrilebilen tek telefon numarasının sahibi idi. Sabah olduğunda herkesten önce adımları duyulandı. Soğuk günlerde ayaklarımın ısınıp ısınmadığını umursayan, hastane raporlarımı , kullandığımız ilaçların reçetelerini itinayla dosyalayıp koruyan. Ailede yazısı en güzel, en düzenli olan.
Sırtını yaslayabilmekti, gözünü yumabilmek, rahatça soluk alıp verebilmekti. Parçamdı, ve yeri hiçbir şekilde dolmayacak olan.
06.02.2011 Pazar günü Nurşenin yaş gününde ona acı bir surpriz yaşatarak 48 yaşında yumdu gözlerini dünyaya. 1 ay sonra olacak kızının düğününü görmeye, 18 gün sonra terhis olacak oğlunu alanda karşılamaya fırsatı olamadan.
Onu Çok özledim.
