burda yazılanları okuyunca, insana sonradan eklenmiş bir duygusallık, bohem, bunaltı, sıkıntı ekleniyor sanki. vay arkadaş herkes mi dertli, hiç kimse de yok mu ben en kötüsünü beklerken daha iyi bişey oldu diye itiraf edicek. itiraf yani sonuçta herkes olumsuz bir anısını, unutmadığı sevgilini/eşini/dostunu yazacak değil ya. bu kadar mı uçuruma sürüklenen bir toplumuz anlam veremiyorum, okudukça şükrediyorum ama halime. yaşasın hakan şükür.
