hep sinirlendirirdim onu, o da beni sinirlendirirdi tabi, altta kalır mı?
deli derdin hep, kıçında var bir kül deliği derdi. ondan bana kalan tek hatıra bu değil tabi.
çok güçlü kadındı be sözlük, sabah tarlaya giderdi, akşam hayvanlara bakardı, öğlen eve gelip yemeği hazırlardı, akşam yine yemekler ondandı. ama dayanamadı bünyesi bu kadar yüke, bir gün felç geçirdi, ondan sonra da toparlayamadı kendini.
çok konuşurdu, ama çok da güzel konuşurdu, anlatırdı sürekli.
sağ eli tam olarak düzelmediği için sürekli gizlerdi sol avucuyla onu, gel be gezdireyim seni dediğimde, yok be çocuk, bu halimle nasıl gezerim diyordu.
telefon sonra, 11,08,2007, yetişin dediler, annem ölüyor.
gittik, yetişmiştik ama , sadece cenazesine yetişmiştik.
üstüne beton zemini koyduklarında haykırdığımı hatırlıyorum, yapmayın, tek eli sakat onun demiştim, o gece onun yatağında uyudum, gece kapıdan girdi, yapma be çocuk dedi, ağlama dedi, o kadar uzağında değilim, şurda yatıyorum dedi, ordan ev de gözüküyor dedi, üzülmek yok bir daha tamam mı dedi, tamam dedim, ama elimi tutmadan gitti, anneannem severdi beni, neden elimi tutmadı ki?
kızdırsana beni yine, deli diyim ben de sana, çocuk de ara sıra, olmaz mı anneanne?
