en fazla 1 hafta içinde yine o güneş saçan gülücüklerini her tarafa dağıtacak. resimler çekecek. hiç yokmuşum gibi olmayacak mı. evet olacak. ben onun için olduğumda hayat nasılsa , olmadığımda da devam edecek. biliyorum. sonra beni suçlayacak hayatındaki bütün kötü şeylere bakıp aslında nedeninin ben olduğumu görecek bu da onun daha kolay unutmasını sağlayacak. değişikliğin iyi yönlerini görmeye başlayacak. özgürlük cazip gelecek. her gün biraz daha unutacak. ama merak ettiğim bir şey var. yağmur yağınca. yine gelmem mi aklına acaba. hani öyle kahve içerken , denizin karşısında yürürken gece. benim aklımdan neden çıkmıyor ? neden bu kadar özel olmak zorundalar ki.
ben onu unutamam. hayatımda ilk kez bu kadar yakınlaştığım birini unutamam. bu kadar güvendiğim birini unutamam. ilk yüzüğümü taktığım birini unutamam. ben ihanet etmedim. yemin ederim. benim için doğru olan neyse onu söyledim. hakaretler dışında , çocukça fakat bir insan kaybetmenin verdiği acıya dayanamaz. yalnız olmanın acısı dayanılmaz. mutlu olmaya alışmışken bir anda aşırı derecede mutsuz olmak dayanılmaz. seni asla unutamam ben. oku veya okuma umrumda değil. mutlu olursun sen. her zaman ki gibi sadece ol işte.
not : sonuna kadar ben haklıyım. umrumda değil fakat haklı olup olmamak. o yüzden bu yazılanlar. hakaretler noktasında aptalın tekiyim onlar da itirafımdır. fakat ben neden değil sonucum. keşke böyle olmasaydı. ama onun içi rahatsa eğer diyecek bir şeyim yok. saatlerce bilgisayar başında duracağına bir mesaj atsaydı küs olsak bile ben mutlu ederdim ki onu ne yani gönlümü alırdı. neyse geçti artık ya. yüz yüze olsaydık hiçbir şeyin olmayacağını biliyorum fakat olan oldu. muhtemelen beni iyi hatırlamayacak. ben de olsam ben de hatırlamazdım. ama güzeldi. bu da son olsun.
