yerde paranın başına bişey gelmemesi için alması gereken insandır.
çocuktum, ufacıktım daha okula bile gitmiyordum. babamla bir yere gidiyorduk. onlar önden yürüyor ben arkadan kendi halimde yere baka baka yürüyodrdum. yerde galiba 85 milyon civarı * vardı. aldım elime babama koştum. "baba bak biri para düşürmüş bunu ne yapalım" dedim. "sahibini bulabilir miyiz?" die ekledim. babam da baktı para iyi para belediyeye götürüp teslim etti ilan ettiler belli miktarda para bulunmuştur diye kaybeden kişi parasını aldıysa eğer ne kadar sevindi kim bilir. biz mi biz ailecek enayi olarak o parayı teslim etmenin gururyla yetiniyoruz. yine bulsam yine verirdim. para biter ama onu düşüren kişinin ihtiyaç sahibi olduğunu düşünüp parasını ona ulaştırmaya çalışmanın verdiği huzur hala bitmedi. neyse enayilik bizde kalsın artık.
