benden gittğin günden beri daha az güvenir oldum insanlara...hani vardır ya insanların örnek aldığı biri yada çok güvendiği; sen benim en güvendiğim ve örnek aldığım insandın ki beni yarım bıraktın, sensiz bıraktın...zaman durdu sanki yada ben kilitlendim, tepkisizdim...yalnız yürümeye başladım elimi tuttuğun sokaklarda önce...başımı dik tutmaya çalışırken seni soran gözlerle her karşılaşmamda daha çok içime kapandım, daha çok kırıldım insanlara...oysa kimseye veremeyeceğim hesabım yoktu ama eksiktim...gözümden akan yaş bitmedi uzun süre...sessizce ağladım duvarlar arasında sadece seni diledim allahtan ve sadece seni istedim yanımda...sonra ne mi oldu? dualarım kabul olmadı ne sen geldin bana ne de ben gelebildim sana...ayrı dünyalarda farklı insanlarda sürdürüyoruz hayatlarımızı...her gelende seni ararken kimsede bulamamak seni belkide en büyük hayal kırıklığım budur ve bu yüzdendir yerine kimseyi koyamayışım...kendi içimde sakladığım seni ara ara çıkartıp seninle kendimi avutuşum...
