"Libya sokaklarından kan nehirleri akacak!"
Seyfülislam Kaddafi
Ömer Muhtar'ın torunlarını çok seviyorum.
Zafer için bedenini savaş uçaklarına kalkan yapanların kanı Akdeniz’e dökülecekse durmasın!
Durmasın ki diktatörlerin kirli gömlekleri önden yırtılsın.
Yırtılsın ki bütün suçları yüzlerine vurulsun. “Günahsızım, kabahatim yok!” diyemesinler.
Diyemesinler ki demir yumruklarını tepelerinden indirmeden yönettikleri halkın elleri bütün riyakârlıklarını katletsin.
Katletsin ki 40 yıl hayatın sokaklarına saraylarının tepesinden bakan gözleri halklarının soytarı olmadığını görsün.
Görsün ki kibirli sağlam kaleleri yerle bir olsun, başlarına yıkılsın.
Yıkılsın ki “Ol!” emrinin sadece bir Allah buyruğu olduğunu modern dünya firavunları da öğrensin.
Öğrensin ki 30 sene 40 sene hep o ağlatan şarkıyı dinleyen çocukların da yüzü gülsün.
Gülsün ki "Devrime gittik, ama mutlaka döneceğiz!" notlarını başuçlarına bırakan babalarının ahı yerde kalmasın. Kanı yerde kalmasın. Canı yerde kalmasın.
Yerde kalmasın ki ölümün bir anlamı olsun, şerefi olsun.
Olsun ki modern dünya firavunları da ölümün, vatansızlığın, yok oluşun her şeyi kaybedişin boşluğuna düşmenin korkusunu yaşasınlar.
Yaşasınlar ki yer yarılsın da içine giremesinler. Kaçacak delik arayıp bulamasınlar. Ölmeye bile razı olsunlar da ölemesinler.
Ölemesinler de asıl zor olanın yaşamak değil ölememek olduğunu öğrensinler.
Öğrensinler ki sağlam kalelerinin, milyon dolarlarının, devrim muhafızlarının, lejyonerlerinin silahlarından çıkan kurşunların kimseyi yok etmediğini ve milyonlarca ölü ruhları yeniden dirilttiğine tanık olsunlar.
Tanık olsunlar ki kendi halkını bombalamayı reddederek uçaklarını Malta Adası'na indiren pilotların "Her şeyden önce insandık, unutmadık." duyarlılığı vicdanlarını kendine getirsin!
Kendine gelmezlerse yanan şehirlerin küllerinden özgürlük ve esenlik yükselten milletlerin kan nehirlerinde boğulsunlar.
