çocukken isyankâr olmamın sebebi, beni arebesk bir hayat yaşamaya mahkum eden insan..
gerek teyplerde (o zamanlar onlar vardı) gerek televizyonda bir türlü kurtulmama izin vermeyen, bazılarının melankolik bir ruh yapısı kazanmasına sebebiyet vermiştir.
sürekli ters giden işler, sürekli karşılıksız aşklar, tecavüzler, ihanetler...
herşey arebesk, kimse mutlu değil, herkesi allah lanetlemişcesine..
açıklama; "biz hayatın gerçeklerini göz önüne serdik"..
nasıl bir sergidir ki bu; sadece tek bir ressamın resimlerine bakıyoruz, yalnızca tek bir ustanın eserlerini gıpta ile destekliyoruz.
