en derin ve samimi türkçü hürmet, sevgi ve saygılarımla;
anıtkabir ruhuna saygılı olmaktır.
ırkdaşlarım vallahi anlamıyorum. anıtkabir gibi manevi boyutu had safhada olan kutsal bir mekana gidip de ağlamadan dönmek nasıl izah edilir?
kendimi düşünüyorum, her gidişimde fethullah cullen misali salya sümük anıra anıra ağlıyorum. başımı öte çevirip baktığımda ise sanki anıtkabir'de değilmiş de sıradan, bayağı bi mekandaymış gibi kendi halinde dolaşan orospu çocukları görüyorum!
kanıma dokunuyor, kızıyorum! bir insan anıtkabir'de ağlamayacaksa nerde ağlayacak ulan!
anıtkabir ziyareti sırasında ağlamayanlar tespit edilmeli ve kurulacak bir soğan timi onların gözüne soğan sürerek onları ağlatmalıdır!
göz yaşı bezlerini kullanıp ağlamaktan kaçınan dallamalara intihar etmeyi salık veriyorum!
