bugünlerde aşırı derecede düşündüğüm konu. sırf bu gelecek kaygısını yaşamamak için çoğu zaman en doğru ve en gerekli şeyleri yaptık. yeri geldi hayallerimizden vazgeçtik ve hala vazgeçiyoruz. bu hayat bizim ama yönlendiren bizler değiliz. daha sonra bizi uyuttular ve kaliteli bir yaşama sahip olmanız için hedefiniz bunlar olmalı, yürüyün ve ulaşın dediler. farmasötik kimya hocamın söylediğini hala unutmuyorum. insan gibi yaşamak için eşşek gibi çalışacaksınız demişti. yani eşşek gibi davranan insan ol gibi miydi bu söylem? tabiki de hocamız bunu demek istememişti. ama bir gerçek vardı ki biz iyi yaşam standartları için o küçücük yüreğimize kaya bastırdık, hayallerimizi yaktık ve hedeflerimiz için eşşek gibi çalıştık. başarılı oldum ama mutlu değilim. peki başarısız olsaydım da hayallerime koşsaydım daha mı mutlu olurdum? cevap hayırsa ki eminim hayır olmalıdır, biz mutluluğu nerede aramalıyız?
işte tam biz gelecek kaygısıyla karşı karşıyayız üstelik konu mutluluk gibi iki bilinmeyenli bir denklem, çöz çözebilirsen.
