saddam hüseyin i ırak halkı bağımsız bir biçimde yargılasa, gerektiğine inanılan cezayı ırak halkı verse ve saddam kendi halkının ellerinde can verse, bugün bütün dünyada sempati kazanmış bir insan olamazdı. saddam ı besleyen, saddam dan yararlanan, saddam ı deviren ve saddam ı yok eden güçlerin hepsi aynıdır. bugün ırak sokaklarında amerika sayesinde bir devlet yapısı kazanmış işbirlikçi kürtlerin dışında kime sorarsanız sorun, durumun saddam dönemine oranla çok daha kötü olduğunu söyleyecektir. asılan yalnızca saddam değildir. onun kimliğinde 100 yıldır amerika nın uydusu olmaktan bir türlü kurtulamayan arap ve islam dünyasıdır. emperyalizm halklarla ve koskoca bir coğrafyayla dalga geçmektedir. müslümanlar için kutsal sayılan bir dönemde arap tarihine damga vurmuş bir kimseyi asmak bu demektir. hal böyleyken sokaklarda ilkel şekillerde sevinen, davullar çalan kürtlerin ve şiilerin yaptığı, emperyalizm sözcülüğünden, amerikan uşaklığından başka birşey değildir. onurlu olan, ülkesini seven bir kimsenin böyle bir ihaneti savunması kabul edilemez. emperyalizm tüm silahlarıyla uluslara savaş açmıştır ama korkulması gereken bizzat emperyalizm değil onun kucağına oturmuş iç düşmanlardır. hainlerdir.
