yılbaşından bikaç gün sonra.. uzun zamandır görüşülmeyen arkadaşlarla eğlenilmiş, yenilmiş, içilmiş.. artık geri dönüş zamanı, uzun bi yolculuğa çıkma vakti..
biniyorum otobüsüme, bu her koltukta bi ekran muabbeti güzel olmuş diyorum kendi kendime, film olsun müzik olsun, genelde yanlız yolculuk edenler için iyi bi buluş diyorum, teknoloji güzel bişi.. her neyse.. mal bulmuş mağribi misali sarılıyorum ekrana, başlıyorum kurcalamaya.. filmler pek sarmıyo, tvde de bibok yoktur zaten kesin diyip müziklere geliyorum.. gece 2 falan, melankoliye girilicekse bu saatte girilir zaten, lan diyorum candan erçetin dinlemiyorum epey, bakiyim şunun eski şarkılarına bi dalayım, zamanında ne dinlerdik falan filan.. öyle öyle kurcalarken tanıdık gelmeyen şarkılara rastlıyorum, öyle shuffle modundayım ama ordan oraya atlıyorum, derken ''nedense sustum''a geliyorum..
vurucu bir intro, daha ilk cümleden bi sol kroşeyi yemem, mağlubiyetimi daha ilk saniyelerden kabullenmem.. gardımı erken düşürmüşüm, o dakkadan sonra öle yumruklar yiyorumki, candan nabtın sen ya diyorum, evet birden samimi oluveriyorum, birden benim candanım oluyo, öle güzel yemişimki tüm yumrukları, içim dışıma çıkmış, içli dışlı olmak böle bişi olsa gerek diyorum..
yılbaşı programının içersinde kurlaşılan hatunun da olmasıydı tabi beni bu kadar derbederliğe sürükleyen.. olmuycak dualara amin demeye alışmış olan ben, yine olmuycak dualar peşindeyim.. yine umutsuz vaka.. kurlaşıyoruz kurlaşmasına da gerisinin gelmesi zor, gerisinin gelmesi allengirli.. o kadar çok sorun var ki çözülmesi gereken, ondan da öte bi o kadar da çaresiz hissediyorum ki kendimi çözümler konusunda.. öyle boktan bi durum, öyle nalet bi durum.. uzun zamandan sonra mükemmel bi ilişkiye başlama hevesi içersindeyim ilk defa, ama o hevesim inadına törpülenmekte..
niye olmadığını, niye olmucağnı candan söylüyo ben dinliyorum.. diyorumki yorgunum lan ben evet candan haklı..
