"Sükûnet insanın kendisini, tabiri caizse, bulutların üstünde boşluğun sakinliğini ve serinliğinde ve dünyanın tüm giriftliklerinden uzakta tutmaktır; ruhun kargaşaya, kederin kördüğümlerine ya da gizli isyana dalmasına asla izin vermemektir, çünkü kişi kimi fenomenleri suçlarken üstü kapalı bir şekilde Allah'ı suçlamaktan imtina etmek gerektir. Diyebiliriz ki sükûnet kendini bir anda benzersiz ve süreğen kadere teslim etmektir ki o da şu andır; kimsenin kaçamayacağı ve özünde Ebediyete ait olan seyyah "şimdi"ye. Saf Varlığın tabiatının bilincinde olan insan bilerek Cenab-ı Hakk'ın kendine belirlediği anda kalır; ne ateşlice geleceği kucaklar, ne de sevgiyle ya da kederle geçmiş üzerine eğilir. Saf olan şimdi, Mutlak Olanın an'ıdır: Allah huzurunda durduğumuz şimdidir- ne dün ne de yarındır:"
"insan kendi tutkularının esiridir. Bu tutkular aklın 'normal' biçimde, asıl tabiatına veya islamî terminolojide fıtratına göre işlevini yapmasını engeller. Kibir, küçük şeylerle uğraşmak ve yalancılık hastalıkları ruhun deformasyonudurlar ve bilginin gerçekleşmesine engel teşkil ederler. Hikmetli görüş bu kötülüklere veya günahlara insanın iradesiyle ilgili olarak ahlaki bir yönden bakmakla kalmayıp varlık ve bilgiyle ilgili olarak ontolojik bir yönden de bakar. insan büyüklenmemeli ve alçakgönüllü olmalıdır, çünkü kendisi değil Tanrı büyüktür ve bizim sahip olmadığımız bazı kemalâta komşumuz sahiptir."
"imajinasyon dünyamız pıhtılaşıp dondurulduğu için başkaları bizim için ürettikleri şeyleri bize empoze etmekte, hatta gece saat on ikiye bire kadar seyretmiş olduğumuz bir filmler beraber yatmaktayız. Modern nörofizyolojik araştırmalar, uyumadan evvel en son seyretmiş olduğumuz görüntülerle beraber yattığımızdan dolayı televizyonu kapatmış olsak bile şuuraltımızda o filmin devam ettiğini söylemektedir. Bir bakıma böylece modern insanın rüyaları bile işgal altında. Bundan dolayı bir çok insan geliyor hocam ben bir türlü rüya göremiyorum, diyor. Neden? Çünkü rüyaların bile işgal altında. Rüyalarını işgalden kurtar ki kendi maneviyatın başlasın."
"Kendilerini bir yağmur damlasıyla ezen zalimi tanıyor bu çocuklar. Onun buruşuk damarlarıyla ters akıntılara kapılıp gitmesini umutla bekliyorlar. Elleri hamarat. Zorbanın o kötücül damarlarını okşuyorlar usul usul. Kendi canavarını besleyen egoyu böyle söndürmeyi umarak...
Çünkü yarınları var. Bir şey yapıyorlar yarın için. Bu mağrur, terk edilmiş ve kaba çocuklar küçük hayali tepelere koltuk ile sehpa arasında oteller yapıyorlar. Kimsenin uğramadığı, beş yıldızlı. Terk edilmiş hücrelerde havalandırma deliklerinden atlıyorlar. Daha çömlek yapacaklar milenyumlar için. Başlangıcındaki bir şey olsun istiyorlar hayat. Kızgın kor sıktıkları soğuk odalarda ellerinin buzulu çözülsün diye yıllarca bekleyecekler. Billur kâselere yerleştirecekler rüyalarını. içinde cisimlerini durmaksızın parıldatan duru sular olacak. ihtiyar olacaklar, genç, başka şeyler. Benim gibi şanslılarsa ve birini çok sevebilirlerse eğer ateş su olacak, odun balık."
