kişinin bunu aşması için bir kırılma noktası yetmekte hayatında. lisedeyken otobüste çok pis bi duruma düşmüştüm. alttan alttan bastırıyodu çok feci bi şekilde yanında müthiş bir karın ağrısıyla birlikte, öyle ki otobüsün demirlerini avucumda suyu çıkacak şekilde sıkıyordum bir yandan soğuk terler dökerken. neyse yarı yolda inip bir iş hanına girdim koşa koşa.o pis küçük ve leş gibi tuvalette işte o gün atlattım ben bu korkumu, bu başka bi yerde sıçamama hastalığımı. şimdi halen kimi zaman imtina etsemde başka bi yerde sıçmaktan, mecbur kalınca aranıyorum bir mado, bir starbucks vb. tuvaleti
