neyzen üfler neye, neyzen üfler maviye...
önce durdurur düşündürür, daldırır uzaklara, götürür güneşin doğuşundan bir önceki gece karanlığına.
o kadar zifirin ardından, şafakta görürsün kızıllığı; baş kaldırı tadında,
sonra birden hava aydınlanır, bi bakmışsın dünya...
geceye yanarsın, üzülürsün lakin bitmemiştir birşey henüz, umut da vardır hani,
özgürlüğü bulmuşsundur ve kurtuluşunu da aramaya koyulursun...
o notalar, o matematik; o aradaki inişler çıkışlardır işte sözlük.
