şu an içinde bulunduğum durum. doğru sıkıldım.
hukuk düzeni kötüydü daha kötü bir yere doğru gidiyor.
karakollarda işkenceler arttı.
üniversite öğrencilerinin hakları aranmıyor. hatta dövülüyorlar. sokaklara atılıyorlar.
tıpkı 57. hükümet zamanı gibi öğrenciler düşünceleri için suçlu konumuna itiliyorlar.
şu an bunları yazdığım için bile bir gün önümde bir engel olur mu diye içten içe düşünüyorum.
ama biliyorum. dünyanın başka hiç bir yeri bu kadar huzurlu ve evim gibi olamaz.
seviyorum.
