bir meslek grubunu bütünüyle yargılamanın yanlış olduğunu düşünüyorum. yaptıkları iş nedeniyle -ki bu avukatlarla ortak yönü olabilir- sürekli olumsuzluklarla uğraşmaları, problem çözücü misyonları bu meslek erbabını bizim tabirimizle kalpsiz, hissiyatsız, anlayışsız kılmıştır. lakin; bu bizim, yani karşı taraf olan hastaların düşüncesidir. onlara kalırsa bu iddiamız rayonel değildir, bir bakıma doğrudur da. her olayda, her hastalıkta etkilenen bir doktor ruh hastası olma yolunda ilerler. ama bu gerekçe onlara muhtaç olan insanların, az da olsa güler yüz, şefkat istemesine engel midir? hiç sanmıyorum!
yıllarca özveriyle çalışmaları, gençliklerini bir nevi meslekleri uğruna feda etmeleri ve okul bittikten sonra da - ki hepimizin çilesi- devam eden maraton sanırım onları böyle değerlendirmemize, onların da az da olsa * ukala olmasına neden oluyor. lakin bu tavır keşke yalnızca doktorlara ait olsa, günümüzde bir halt olmadan kendini bir bok sanan yurdum insanı yok mu? zilyon tane..
