bir iki güzel smaç yakaladığımızda havalara sıçrıyorduk geçmiş senelerdeki smaç yarışmalarında. ama bu yarışma gerçekten de çıtayı eski yerine, hatta daha da yukarılara taşıdı. smaçlarda nefesim kesildi gerçekten. bazen sadece yerimde kaan kural gibi "hohhoooo" diye naralar attığımı hatırlıyorum hayal meyal. herkes önem vermiş, özen göstermiş, artistliğe değil, smaç yapmaya, eğlendirmeye, beklentilere cevap vermeye gelmiş. öyle ki ibaka'nin dr. j ve michael jordan'dan bir adım geriden gerçekleştirdiği, serbest atış çizgisinden sıçradığı smaç bile gölgede kaldı, 50 almadı.
yaratıcılık çok üst seviyelerdeydi gerek smaç, gerekse şov açısından. ama blake griffin hayvanı geceye yine damgasını vurdu. panyadan aldığı topu ağzıyla smaçlayacaktı neredeyse.
