kırıklarını aldırdım kalbimin
zırhımı çıkarttım astım portmantoya
güzel vücutlar boş suratlar
benimse yenmiş tırnaklarım
titrek ellerim var
evet dedi ben de seni aldattım
bi̇r kez de değil üstelik
çünkü beni çok kanattın
çok sevdiğim bir yalandın
gönülçelen gönülçelen
aynı anda utanmadan
hem kırıcı hem kırılgan
yordun beni gönülçelen
gönülçelen gönülçelen
biraz gerçek biraz yalan
hem yarabandım hem yaram
bitsin artık gönülçelen.
