cinleri düşünmek. geçen gece merakıma yenik düşüp araştırdım, insanların başından geçenleri okudum, neler yapabildiklerini, nasıl şeyler olduklarını falan.
güzel hikayeler hep eğlenceli başlayıp, büyük bir korkuyla bitiyordu. ben iyice merak etmeye başladım ve yan apartmanda oturan arkadaşlarımı yanıma çağırdım. bulduğum bir siteden kalp çağırma yani gerçek anlamıyla cin çağırma tarifini aldım ve hazırlamaya başladık.
kağıtlara harfler, sayılar yazıldı, dizildi ve masaya fincan koyuldu. din konusunda daha bilgili bir arkadaş, duayı etti çağırdı. sonra fincan saçma saçma harflere yönelmeye başladı, herkesin surat ifadeside değişti tabii inanmıyorduk. neyse soru sorduk, geyiğe vurduk ettik ama sorularımızı yanıtlamadı. sorulara yanıt vermemesi bir yana, gitmedi de, yollayamadık. "bırak gitmiştir o ya." rahatlığıyla masayı topladık. sonra başladık cin muhabbetlerine; görünümleri, suretlere bürünmeleri, yanımızda olma ihtimalleri derken, evin bir ucu yatak odasından gelen ses ve ardından ananı s... nidaları, sonra sokaktayız. 3 salak üniversite öğrencisi anahtarını, telefonunu almadan şort, terlik gecenin dört buçuğunda sokakta. allahın soğuğunda şortla 5km yol yürüdük, sabah da kan emici çilingirciye 30tl, ev sahibinin üfürükcüsünün gelip dua okuması da benim 6 ders devamsızlığıma mal oldu. o 3 salak hala birlikteyiz ve bir süre ayrılmayı düşünmüyoruz.*
yani neymiş; cinleri düşünmek ve merak etmemek lazımmış.
