gece mavisi betam var.
fakat betadan çok süs köpeği gibi hissediyor kendini.
odaya her girişimde yattığı yerden kalkıp abidik gubidik hareketler sergiliyor.
dayanamayıp yem veriyorum bende.
hayvan yakında o küçücük yüzgeçlerle o dobi gövdeyi taşıyamayacak, yüzemeyecek diye endişeleniyorum.
benim huyum kurusun; kaplumbağalarım var, hepsi dobi.
hayvanlar tırstıklarında kabuklarına saklanamıyorlar, bulundukları alanda ben odadayken nereye gidersem bana doğru yönelip camı tırmalıyor, taşları cama vurup ses çıkarıyorlar dikkat çekmek için. hiç de doymuyorlar.
