motivasyonun da savaşın kazanılmasında önemli bir unsur olduğunu gözardı eden bir yazarın rahatsız olduğu durumdur.
ancak yazarımız burada bu unutkanlığına ilaveten "başka kahramanlıklarımıza bakalım" demekte ve bu kahramanlıkların daha da geçmişimizde aranmasını istemekte.
kendisinin selçuklu devletine sempati ile baktığını düşünüyor ve alparslan'ın üzerindeki beyaz elbise ile ilgili "bu beyaz elbise kefenim olsun" sözünü hatırlatmak istiyorum.
bir komutan, ordusunun başında bulunurken kendisinin şehit olmasını ister mi? bu bir sorumsuzluk değil midir?
düz bir şekilde yaklaşırsak evet böyledir. ancak alparslan'ın bu sözleriyle hem kendisini hem de sayıca düşmandan az olan ordusunu nasıl motive ettiği ve sonucunda aldığı şanlı zafer ortadadır.
bununla birlikte yazarımız bir şeyi daha gözden kaçırıyor ve atatürk'ün kendisi meydanda savaşmış mıdır diyor. yazarımız burada mustafa kemal atatürk'ün derne-tobruk-bingazi'de yerel direnişçileri örgütlediğini ve bizzat çatışmalara girdiğini unutuyor.
bununla birlikte yalın kılıç savaşları ile ateşli silahların icadı ile ortaya çıkan savaş anlayışının farklı olduğunu da görmüyor. eğer görmüş olsaydı genelkurmay başkanımız fevzi çakmak paşa'nın da, kazım karabekir paşa'nın da komuta ettiği savaşlarda cepheye girip kurşun atmadığını hatırlardı.
sonuç olarak:
çanakkale zaferi bir milletin yeniden dirilmesini sağlayan zaferdir ve hiç şüphesiz ki mustafa kemal paşa da bu zaferin inşasında taş taşıyan kahramanlarımızdan biriydi.
kendisi ile ilgili eleştiri yapılacaksa daha mantıklı ve daha geçerli temelleri olan bir zeminde , bir konuda yapılmalı. eğer varsa tabi...
