sizi diğerlerinden farklı yapan, sahip olunan şeylerdir.
Kitap: o yıllarda sınıfta acayip bir kitap okuma yarışması vardı, hergün elinde değişik kitap görülen kişi kitabını bitirmiş demekti, müthiş bir ilgi görüyordu. Kimsenin o yaşlarda yalandan okuma gibi çakallık yapma gibi bir düşüncesi de yoktu; herkes öğretmenini seven birer melekti. Bir yılın sonunda vaadedilen kokulu kalemleri ben kazanmıştım, başında olduğu gibi sonunda da ilgi odağı olunmuştur..
Bilgi: ansiklopedi karıştırmanın sınıftaki faydasıdır. Öğretmenin yeni kelimeler yeni konular hakkındaki söylediklerine ilk yorumu yaptırır, sınıfta gözleri size çevirir; hatta daha ileri statü olarak bazen öğretmenin bilmediği veya olası yanılma durumlarını bile düzeltir. Okul sizi konuşur..*
Kalem: elbette ilkokulda en fazla karizma kazandıran nesnelerdendir. Kimsenin kullanamadığı veya bir iki denemede ucunu kırıp bıraktığı uçlu kalemleri kullanabilmek.. O zamanlarda en ince uçluyu kullanabilen statüyü uçurmuş oluyordu; günün birinde mühendis abisi olan bir arkadaşımız 0.1 uçlu getirerek resmen statüsünü geri alınmayacak üzere korumuştu..
