sözlük bigün çok huzurlu ve mutluyken neden illa birşey bozuyor bunu. dayanamıyorum artık gerçekten dayanamıyorum. ben iyilik yapmak isterken onlara, arkadaşım kendini kurtarmak için beni yakıyor. yanımda okadar çok insan var ki. kime nasıl güvenicem bilmiyorum korumasız güvende olmayan bir bebek gibiyim şuanda. eski neşem yok oysa ki herkes benim neşeme aşıktı herkese neşe dağıtan bendim. eski gülümsemem yok onun yerine göz yaşlarım var sözlük. sıkıldım bu durumdan böyle olmasından. niye büyüyoruz biz neden büyüdükçe sorunlarımız artıyor gülümselemerimiz yerini göz yaşına bırakıyor. şuan gözyaşlarım kendiliğinden yanağımdan süzülüyor engel olamıyorum. lanet okuldan sıkıldım, lanet insanlardan. kimseye değer vermicem artık gerçekten vermicem. ya ben mi çok saflık yapıyorum onlar mı çok akıllı anlamıyorum ama kimseye kötü yaklaşmıyorken onlar neden yaklaşıyor sözlük? yemin ediyorum sıkıldım yaşamaktan ya. ben mutluluğu seviyorum ben gülmeyi kahkaha atmayı seviyorum ama hep birileri engel oluyor buna. 4-5 aydır bir durgunluk aldı başını gidiyor okuldaki hocalarım arkadaşlarım herkes neyin var diye soruyor. bende bilmiyorum. benim neyim var. itiraf etmeliyim ki sözlük insanlardan çok sıkıldım, yalan dostluklardan... herkesten nefret ediyorum sanırım.
