woody allen sinemasında bir kopuş filmidir. annie hall dan önceki erken dönem vudi filmleri son derece absürdlerken bu filmle beraber daha ciddi, ilişkiler üzerine tespitleri daha yoğun olan filmler yapmaya başlamıştır yönetmenimiz. senelerce önce izlediğimde burun kıvırıp 'vudi sadece absürd olsun!' diyen bünyemi seneler sonra tekrar bu filmi izlediğinde ekran karşısına çakıvermiştir. tespitler 10 numaradır. bir kadın olarak annie hall u sonuna kadar anlarsınız ama bir yandan da alvy singer a üzülürsünüz, acaba daha farklı olabilir miydi diye dertlenirsiniz. ama ne yazık ki olay budur. başlarda bir eğitmen edasıyla yaklaşan taraf (ki genelde erkekler olur gerçekten) sonrasında kendi kurmaya çalıştığı şeyin altında eziliverir öylece. tam da filmin başında vudinin ettiği lafa döner hikaye, benim gibi birini kabul edecek bir kulübe girmek istemem... işte, sen o kulübü aklınca 'iyileştirdin' ama şimdi de seni kabul etmeyecek bir noktaya geldi...
elbette burda annie hall karakterini çok edilgen algılamamak lazım. değişimi sadece alvy karakterinin dürtmesinden menkul değil. bir yerde damlanın kendini tamamlaması olay. tetikleyen, cesaretlendiren alvy oluyor. sonrasında da alvy deki bunalımlı karamsar hal (ki muhtemelen ilişkinin başlarında tam da annie yi çeken şey) sonrasında tahammül edilemez bir sıkıntı oluyor. ayrılmak annie yi hafifletirken, alvy i bunalımlı dünyasında daha derine gömüyor...
çok güzel film çok! ama biraz ilişki eskitip öyle izlemek gerekiyor, daha çok anlıyor insan daha çok içine giriyor karakterlerin.
