duvarları katı sabır taşından
kar altındadır varoşlar,
hasretim nazlıdır ankara.
dumanlı havayı kurt sevsin*
asfalttan yürüsün aralık,
sevmem,netameli aydır.
bir başka ama bilemem
bir kaçıncı bahara kalmıştır vuslat
kalbim, bu hüzünlü sevda,
kar altındadır.
gecekondularda hava bulanık
altındağ gökleri kümüslü
ekmeğe, aşka ve ömre*
küfeleriyle hükmeden
ciğerleri küçük elleri büyük
nefesleri yetmez avuçlarına
-ilkokul çağında hepsi-
kenar çocukları kar altındadır.*
(bkz: ahmed arif.)
kar varoşlar için kartopu oynamak, pencereden elinde kahveyle dışarıyı seyretmek gibi pek şirin eylemleri akla getirmez. kar soğuğu, akan damı, cepte olmayan parayı hatırlatan bir doğa olayıdır sadece. fakirliğin en şiddetli hissedildiği aylardır kış ayları. bu yüzden kar yağdı diye en çok varoşlar üzülür.
