humanistler için, insanın, insan yaşamının üzerinde bir değer yok! ne bayrak, ne vatan ve ne de milliyet. hiçbiri, insan yaşamından daha değerli değil. yeri geldiğinde kof kof atmayı, edebiyat parçalamayı, bilincimizi ve donanımımızı, inandığımız bu değer uğrunda seferber etmeyi ve her defasında haklı çıkmayı, istiyor ve benimsiyoruz.
lakin, bir de şunlar var;
- göğsünü, vatan toprağı için kurşunlara siper etmiş, yüzbinlerce insan.
- emperyalist devletlerin ve izledikleri ideolojinin göğsüne saplanmış, kocaman bir hançer.
- hürriyet ve istiklalin, dökülen kan pahasına kazanılması gerektiği bilinci.
- tüm bu kurtuluş mücadelesi ile onlarca sömürge ülkeye örnek olmanın yaşattığı, büyük haz.
ve
- o insanları, bunun gerekliliğine inandırmayı başarmış, güçlü bir lider.
hataları yok mu? elbette var! ama bunlar, onun elinin öpülmesini engelleyecek kadar önemli şeyler değil. mustafa kemal 'atatürk' yani 'türk'ün atası' mustafa kemal. kim ne derse desin, elleri öpülesi bir insan. babam da tereddütsüz öperdi, ben de öpüyorum.
