ece ayhan, öküz dergisiyle yaptığı röpörtajda o'nun la ilgili harika bir hikaye anlatır. ece bey'den şairliği hakkında bişeyler söylemesi rica edilir. verdiği cevap aynen şöyledir:
--spoiler--
"ben şair değilim. olsa olsa, bir parça, iş işten geçti ama "etikçi" olmak isterdim. ahlak diye çevriliyor. hiç alakası yok. etik, türkiye'de özellikle yarı belden aşağı olarak anlaşılıyor. şimdiye kadar başımın derde girmeyişi şundan ileri geldi: ben parçalı söylerim. şöyle bir hikaye duydum. kenan evren'e postadan büyük bir yağlıboya resim geliyor. bir or*spu! allah allah kim göndermiş olabilir? diyor. bir hafta sonra aynı biçimde kocaman bir tablo daha geliyor. bir çocuk resmi. bir hafta, on gün sonra aynı adamın yaptığı bir tablo daha. bir yangın resmi. yanındaki adamlara soruyor: bunun anlamı nedir? söyleyemeyiz efendim falan, diyorlar. yahu söyleyin, diye sıkıştırınca, or*spu çocuğu yaktın bizi, diyorlar." bundan daha güzel ne söylenebilir ki?
--spoiler--
