dünde kalmıştır, unutulmak istenir kimi zaman ama unutulmaz, unutulamaz. hele ki geçmişte kalan sevdicekler, anne, baba, kardeş, mutlu bir aile. tam ortasındayım bunalımın dersiniz, dımdızlak kalırsınız kendinizle başbaşa. deli gibi aşık olduğunuz sevdicek başkasıyla nişanlanır, baba bu hayatı terkeyler, kardeşlerden biri ölmüş, öbürü yok olup gitmiştir hayatınızdan, anne ise kendi halindedir. kısacası o çoklu birey haliniz terkedip gitmiştir benliğinizi, yapayalnız kalmışsınızdır ortalıklarda. ama tek dayanak vardır, her anının bedeli gözyaşı olsa dahi, geçmişte yaşananlardır. geçmişte yaşadıklarınızı düşünür, tartar, 'o an'lara geri dönmek istersiniz, bir saniye için bile olsa. gözünüzün önünden slaytlar geçer birbiri ardınca, bir ağlar bir gülümsersiniz, bir kederlenir, bir gülücük damlatırsınız hayal havuzuna. bir bakarsınız, hala unutamadığınız ilk aşkınızla sahil kenarında yürüdüğünüz günlük güneşlik o ilk gün, bir bakarsınız babanızın işten dönüşü, bir bakarsınız ilkokuldaki en samimi arkadaşınızla ettiğiniz ilk kavga.
keşke bir saniyecik dahi dönebilsem o anlara. şu sıralar en çok buna ihtiyacım var.
