Kızıl kahveydi bu şehir
biz büyümeden önce
her yanına mühür koyduk
aşıklar niceydi nice
bir bulutamı ağlasak
topraklaramı yalvarsak
sel olupdamı çaglasak
ölmeden önce
bir yangınamı gebedir
kordan bozma bütün küller
bir yanımız ateş kalsın
öykünsün diye
yağmurun kaderi
yer yüzüne inmek
saklasaydı koynuna
bizede yakındı gülmek
şimdi nereye kim kaldı
canımdan sürüldü yürek
görmeye gözümüz yetmez
bize gönül gerek
Bir dahaki sefer olsa.
Anlatabilirdik belki.
Örtmeye tüm ayıpları.
Kazma kürek gerek.
