Fuzuli'nin kendisine kanuni sultan süleyman tarafından bağlanan dokuz akçe maaşını alamadığı için Kanunî`nin fermanlarına tuğra yapan Nişancıbaşı Celâlzâde Mustafa Çelebi'ye yazdığı türk edebiyatının en önemli mektuplarından biridir.
Bu başlığın altındaki ilk entryinin divan edebiyatının en büyük şairlerinden olan fuzuli'nin en önemli eserlerinden birini tanımlamak yerine, lisede beraber okuduğum sagopa kajmer'e ait bir şarkı sözü olması da ayrı bir tartışma konusudur.
--şikayetname--
huzurlarına gitdüm. Bir topluluk gördüm, durumları perişan. Ne safâdan anda eser ve ne doğruluktan anda nişan var.
Selam verdüm, rüşvet degüldür deyu almadılar, hüküm gös-terdüm, faidesüzdür deyu mültefit olmadılar. Egerçi görünürde itaat eder gibi davrandılar, amma hâl diliyle bütün suâlü-me cevap verdiler.
Dedüm:Ey arkadaşlar bu ne hatalı iş ve bu ne çin-i ebrudur?
Dediler:Bizim devamlı âdetümüz budur.
Dedüm:Benim riâyetimi gerekli görmüşler ve bana tekâüd berâtı vermişler ki Evkaftan her zaman nasipleneyim ve pâdişâha gönül rahatlığıyla dua kılam.
Dediler: Ey miskin sana zulmetmişler ve sana gidiş geliş sermayesi vermişler ki, sürekli bî-fâide mücadele edesin ve uğursuz yüzler görüb sert sözler işitesin.
Dedüm: Berâtumun gereği niçün yerine gelmez?
Dediler: Zevâiddür, husulü mümkün olmaz.
Dedüm: Böyle Evkaf zevâidsüz olur mı?
Dediler: Âstânenin zarurî masraflarından fazla kalursa bizden kalır mu?
Dedüm: Vakıf malını fazlaca kullanmak vebâldür.
Dediler: Akçemizle satın almışuz, bize helâldür.
Dedüm: Hisâba alsalar tuttuğunuz bu yolun fesadı bulunur.
Dediler: Bu hesâb, kıyamette alınur.
Dedüm: Dünyada dahi hesap olur; zîrâ haberin işitmişüz.
Dediler:Andan dahi korkumuz yokdur, kâtibleri razı etmişüz.
Gördüm ki soruma cevâbdan başka nesne vermezler ve bu berât ile ihtiyacımı gidermezler, çaresiz mücadeleyi terk kıl-dum ve ümitsiz ve mahrum bir şekilde uzlet köşeme çekil-düm.
--şikayetname--
