bir kaç gün önce bitirdiğim, bana pek çok cümlenin altını çizdiren goethe romanı.
"Yemin ederim, salt gelecek günden bir beklentim, bir umudum olsun diye, sabah uyanınca bazen bir gündelikçi olmayı arzuluyorum."
"ben yalnız ve yalnız onu, böylesine içten, böylesine derinden severken, ondan başka birini ne tanıyor, ne biliyorken, ne de başka birine sahipken, nasıl olup da bir başkası onu sevebiliyor, sevmeye yelteniyor, işte buna bir türlü aklım almıyor."
"dün ben giderken, elini uzatarak dedi ki: hoşçakal, sevgili werther! -sevgili werther! bana ilk defa sevgili diye hitap ediyordu ve bu iliğime, kemiğime işledi. kendi kendime her türlü şeyi konuşurken, birden şöyle dedim: iyi geceler, sevgili werther! sonra da kendime güldüm."
