"yanlış yapıyorsunuz. bir devletin iç siyasetine karışıyorsunuz."
rahmetli ne cevap vermişti biliyor musunuz?
"biz onları, yani talabani ve barzani'yi yanımıza almazsak daha tehlikeli olurlar."
feleğin çarkı terse döndü. aradan sadece 15 yıl geçti. özal da saddam da vefat etti. geride büyük bir çoğunluğu müslüman olan iki devlet kaldı. ikisi de dış siyasette eli-kolu bağlı. ikisi de ekonomik olarak güçsüz. hele biri zaten yıkık. (bkz: ırak)
yakıştı mı bizlere? komşu ya? tamam, biliyorum, devletlerin dili dini ırkı olmaz. dili, dini, ırkı olan üzerindeki halklardır. fakat, en azından savunabilecek bir taraf bırakabilseydi saddam hüseyin bizler de savunabilseydik kendilerini. onu da biliyorum. yine de bir ölüm gerçekleşti arka bahçemizde. yüz binlerce türkmen in yaşadığı bir devlette.
zaman değişip devran dönecek. bundan bir 15 yıl sonra şimdinin çocukları sözlüklere entry girdiklerinde kendi kendilerine soracaklar. veya bizlere:
-bu ölümlerden, savaşlardan, bizim yani türkiye nin karı ne oldu?
