ahrazlaşırsın, gölgelenir nesneler
her telaş ıssızlık taşır biraz
kabahatli bir çocuk gibi çıkarsın
sokağa, ki sokak puslu, alıngan
kalbinden daha tenhadır dünya
tenhadır sığındığın bütün kıyılar
odan dağınıktır, tütün kokuyordur
okusan da dilsizdir kitaplar
bir fotoğraf düşer ansızın
cam kesiği gülüşlerdir kanayan
pencerende solgun bir ayışığı
mahçup bir duruşla bakarsın
susarsın. sükût iyi gelir belki.
