türkiye bir buzdolabıdır.
içine koyduğunuz şey ne kadar iyi olursa olsun, bir süre sonra bozulmaktadır.
staj yaptığım fabrikanın işçileri, staj yaptığım dönemde sendika değiştiriyordu. son derece ağır şartlar altında çalışan, zehirlenmemeleri için zorla ayran içirilen işçilerden birine, neden sendika değiştirdiklerini sordum. "bu daha iyi" dedi. "kıbrıs'ta otelleri var, her yıl kurayla 6 işçiye tatil yaptırıyorlar".
12 eylül sonrası türkiye'de faaliyet gösteren sendikalar, dönemlerinin iktidarlarıyla paralel bir çizgide yol almıştır. tüm türkiye jaguar hediye edildiği için özal'ın damadıyla dalga geçerken; sendika ağaları aynı jaguar'a binmekte gecikmemişti. jaguar'ın devede kulak olduğu tek ülke türkiye'dir.
hükümetle veya işverenle yapılan pazarlıklar kapalı kapılar ardında yapıldığı, pazarlık tarafları aynı kumaşın farklı gömlekleri olduğu için; kaybeden her zaman işçi, kazanan her zaman taraflar olmuştur. yapılan, masa etrafındaki sendika ağalarının bir sonraki seçimlerde kaçıncı sıradan aday olacağı pazarlığıdır. pazarlıklar da uzun ve çekişmeli geçer. bir haftadan önce bitmez. ankara'da neden bu kadar çok pavyon var sanıyorsunuz?
sendika demek, grev hakkı demektir. işvereni zor durumda bırakarak, istediklerini almak. son zamanlarda birkaç günlük grevler dışında doğru dürüst grev yapan sendika duydunuz mu? duyamazsınız, duyamayacaksınız. grev süresince işçinin parasını sendika ödediği için, toplanan paraları ankara pavyonlarında üç beş ağa baş başa yemek varken; grevle kimse uğraşmayacaktır.
türkiye bir buzdolabıdır.
içine konanların çoğu çürük olduğundan, sağlam olanları da kokutmaktadır.
