5-6 yaşlarındayım o zamanlarki en yakın arkadaşım zafer, hep oyun oynadığımız papatyalarla dolu bir park var yine ordayız. ne konuştuğumuz meçhul ama bir anda sımsıkı tutup yanaklarımdan yapışıyor dudaklarıma. aman allahım bu ne iğrenç bir his kusacak gibiyim elinden kurtulup kaçıyorum ama ani bir kararla geri dönüyorum, dönüp ayağına basıyorum, tokat atmayı akıl edecek yaşta değilim ve koşup gidiyorum. hayır bu benim ilk öpüşmem olamaz bunu es geçiyorum.
8. sınıftayım hayatımın gelmiş geçmiş en büyük aşkı tarafından sinemaya davet edildim sarı saçları, bal rengi gözleri o kadar yakışıklı ki yaşayacağımız evi bile seçtim. nasıl olduysa en yakın kız arkadaşım da peşime takılmış durumda. yerlerimizi aldık duvar dibinde o oturuyo yanında ben yanımda da arkadaşım. ışıklar karardı önce reklamlar biz de bu fırsattan istifade sohbet ediyoruz ses yüksek bizse fısıldaşıyoruz o yüzden elimizden geldiğince yakın duruyoruz. daha yakın, daha yakın... nefesini yüzümde hissediyorum o an konuşmayı kesiyo sadece bakıyo bana, işte bu o an biraz daha yaklaşıyo, gülümsüyo ve o ses 'yaaa ban burdaa çık üşüdım klima vırıyoo yer değiştirelim mi'.
gözümün önünden bir sahne geçiyo en yakın arkadaşımın cenazesi benim bileklerimde kelepçeler, pişman değilim diyorum. kendime geliyorum tekrar biricik aşkımla yer değiştiriyolar, araya kadar hiç konuşmuyoruz. arada tuvalete gidiyoruz arkadaşım söze giriyo 'kızaaam nerdeyse öpüşceektiniz yııaaa ben seslenirken çık şaşırdım'. yine aynı sahne bu salağı tabuta koymuşlar.. neyse.
ikinci yarı başladı, pür dikkat filmi izliyo film bitmek üzere gülerken ikimiz de dönüp birbirimize bakıyoruz ve kalıyoruz öylece allahım yine yaklaşıyo ama çok çekiniyo belli bense ölmek üzereyim gözlerim kararmak üzüre kapatıyorum gözlerimi, güzel bir şarkı başlıyo dudakları dudaklarıma değerken ve birden hızla çekiyo afallamış halde gözlerimi açıyorum ışıklar yanmış film bitmiş...
ve bu da ilk öpüşme olamayacak bir anı olarak tarihe gömülüyo.
lise 1 yazı... hergün kahvaltıdan hemen sonra sahile gidiyorum güneş batarken dönüyorum. 15 kişilik bir grubumuz var herşey güzel. bir gün arkadaşlarımdan biri yanında, hiç görmediğim bir çocukla geliyor tanıştırıyor, 'abim'. benden 5 yaş büyük üniversitede okuyor. o da hergün bizimle beraber iyi anlaşıyoruz arada bakışlarını yakalıyorum ama alınmıyorum üstüme. bir akşam hep beraber dışarı çıkıyoruz karşılaştığımızda eteğin diyor kısaymış, evet artık üstüme alınıyorum.
sonrasında her an yanımda bitiyor, sürekli konuşuyoruz herkes suya girerken biz oturuyoruz sohbet ediyoruz o anlatıyor ben dinliyorum genelde. günün birinde arkadaşım abim diyo senden hoşlanıyo sanırım aptal bir güvenle biliyorum diyorum.
o gün yine ikimiz açılıyoruz sonra yoruldum diyo dinlenelim biraz. yine bişeyler anlatıyo gülüyorum, sen ne güzel gülüyosun öyle diyo yine gülümsüyorum sonrası sessizlik. elimi tutuyo diğer eli omuzumda yavaşça yaklaşıyo bana tam öptüğü anda eliyle öyle bir bastırıyor ki omzuma normalde yutacağımın iki katı su yutuyorum ve korkunç bir öksürük krizine kapılıyorum tuzlu su ciğerlerimi kavuruyo. defalarca özür diliyo kıyıya çıkıyoruz. ertesi gün benim şehir dışına çıkmam gerekiyo. hayır böyle salak ilk öpüşme mi olur?
sonrasında kendimi tamamen antremanlara yarışmalara veriyorum eğer biriyle çıkarsam da kankam gibi davranıyorum lise sona geçmişim okul yeni açılmış arkadaşlarımın zoruyla bir çocuğun yemek teklifini kabul ediyorum. güzel bir yere gidiyoruz ama çocuk tam bir ayı çıkıyo sürekli kendini övüyo. yemeğin sonunda sahildeki parkta oturmayı teklif ediyo kırmamak için kabul ediyorum denize karşı oturuyoruz bla bla bla ve beni öpüyo ne olduğunu bile anlayamadan o iğrenç ıslaklığı hissediyorum yine o iğrenç bulantı hissi hayvan diyip kalkıyorum ilerdeki cafeye giriyorum hem ağlayıp hem kusuyorum. bütün gece o tadı geçirmek için bişeyler yiyorum.
tabiki bu da değil.
yıl 2007 liseden mezun olmuşum dershaneye gidiyorum ve birgün o çıkıyor karşıma, hayatımın 3 yılını geçireceğim adam. 2 hafta sonra ilk buluşmamızdayız 4 arkadaşımızla beraber heycandan bulduğum her içkiyi kafama dikiyorum gerçek anlamda sarhoşum kalede bir bankta oturuyoruz ve ben nasıl olduysa uyuyakalıyorum . ve onun beni öpüşüyle uyanıyorum ama hayal meyal bir hatıra gibi. işte gerçekten sevdiğimi düşündüğüm birini severek öpüyorum ama nasıl olduğunu tam hatırlayamıyorum. o hayal ettiğim uzun bakışmalar, heycandan titremek, o tebessüm hepsi benim uyku sersemliğimde yok oluyor. işte bu benim ilk öpüşmem ya da emin değilim bilemiyorum. *
